Το θρίλερ της πέμπτης δόσης, τα νύχια των δανειστών, ο φαύλος κύκλος της ύφεσης και πώς οι λέξεις θα αποκτήσουν ξανά το νόημά τους
Ασφαλώς και ήταν μια από τις δυσκολότερες και κομβικότερες εβδομάδες, αυτή που τελειώνει, για την οικονομία και τη χώρα, εν γένει, από συστάσεως του νεότερου ελληνικού κράτους. Κι αυτό
γιατί, κατά τη διάρκεια της κρίθηκε, εν πρώτοις, το ενδεχόμενο να οδηγηθεί η χώρα σε πτώχευση, εξαιτίας της έλλειψης των αναγκαίων πόρων, για να τακτοποιηθούν τρέχουσες υποχρεώσεις (πληρωμή μισθών και συντάξεων, τακτοποίηση υποχρεώσεων προς τρίτους δανειστές κλπ).Κι όσοι πιστεύουν το αντίθετο, απλώς, εθελοτυφλούν. Χωρίς τα 12 δισ ευρώ, της 5ης δόσης του δανείου των 110 δισ ευρώ, που θα εκταμιευτούν και τυπικά σήμερα, μετά την τηλεδιάσκεψη του Eurogroup, η χώρα δεν θα μπορούσε «να τα βγάλει πέρα». Καλώς ή κακώς, η Ελλάδα έφτασε να εξαρτάται αποκλειστικά από τη δανειακή συνδρομή των «εταίρων» της.
Η λέξη «εταίροι» δεν γράφεται τυχαία εντός εισαγωγικών. Κι αυτό γιατί, οι τόκοι που απαιτούν να πάρουν, προκειμένου να δανείσουν, είναι πολύ σκληροί, υψηλότεροι ακόμα και από αυτούς του ΔΝΤ. Και κάπως έτσι, η Ελλάδα έφτασε στο σημείο, από τα 12 δισ. ευρώ που θα πάρει αύριο, τα περίπου 5 δισ. ευρώ να τα δίνει για την αποπληρωμή παλιών και νέων τοκοχρεολυσίων. Μόνο τα υπόλοιπα 7 δισ. ευρώ, πάνε για να καλύψουν τρέχουσες ανάγκες. Ακόμα κι έτσι, όμως, το χειρότερο απ' όλα δεν είναι αυτό, αλλά το γεγονός πως σχεδόν ούτε 1 ευρώ, από όλα αυτά τα λεφτά, δεν θα κατευθυνθεί προς το κομμάτι της ανάπτυξης. Όπερ σημαίνει ότι ο φαύλος κύκλος, στον οποίο έχει εισέλθει η ελληνική οικονομία, καλά κρατεί.
Γιατί από τη στιγμή που δεν χρηματοδοτείται η ανάπτυξη, δεν υπάρχει και πιθανότητα να ξεφύγει η Ελλάδα από τα «νύχια» των δανειστών της. Και θα βουλιάζει ακόμα περισσότερο στην ύφεση, ελπίζοντας απλώς σε ένα «θαύμα» ή σε μια λάθος «λύτρωση», όπως, για παράδειγμα, σε έναν haircut, το οποίο ορισμένοι στο βάθος της σκηνής ετοιμάζουν για τη μέρα που η χώρα θα σηκώσει ψηλά τα χέρια και θα πει ότι δεν μπορεί να πληρώνει άλλους τόκους πλέον.
Εκτός, βέβαια, αν υλοποιηθεί, παράλληλα με τα μέτρα του Μεσοπρόθεσμου, στο πλαίσιο της νέας δανειακής σύμβασης, ένα αναπτυξιακό μνημόνιο, τύπου σχεδίου Μάρσαλ ή σχέδιο Μπαρόζο, αδιάφορο πώς θα ονομάζεται, που θα προβλέπει την εμποσθοβαρή απελευθέρωση των κοινοτικών κονδυλίων και το πάγωμα της ελληνικής συμμετοχής στα συγχρηματοδοτούμενα προγράμματα για δύο με τρία χρόνια - ενδεικτική είναι η πρόσφατη επιστολή του πρωθυπουργού στον πρόεδρο της Κομισιόν, Ζοζέ Μπαρόζο. Η αναγκαιότητα αυτή έχει αρχίσει να συζητείται από ευρωπαίους αξιωματούχους. Αν τελικά γίνει και πράξη, τότε θα μπορέσουμε να βγάλουμε τα εισαγωγικά από τη λέξη «εταίροι».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου