Από μια τρίχα μαλλιών μπορούμε να ταυτοποιήσουμε το πρόσωπο και να δούμε αν κάνει χρήση ουσιών. Από ένα μισοκαπνισμένο τσιγάρο που πετιέται να βρούμε ποιο άτομο το χρησιμοποίησε.
Οι νέοι ιατροδικαστές όταν αντιμετωπίζουν διλλήματα πρέπει να ρωτούν τους πιο έμπειρους.
Συνέντευξη
Mελαχροινή Μαρτίδου
Ο Δημήτρης Ψαρούλης είναι διευθυντής του εργαστηρίου ιατροδικαστικής και τοξικολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, συγγραφέας των βιβλίων «Ιατροδικαστική από την Θεωρία στην Πράξη»,
ιατρικό δίκαιο στοιχεία βιοηθικής και του βιβλίου για τις εξαρτησιογόνες ουσίες, αλλά και καθηγητής ανατομικής και παθολογικής ανατομικής ήταν χθες στην Κομοτηνή προκειμένου να φωτίσει με την εμπειρία του και την τεχνική γνώση στοιχεία ενός φόνου στο μικτό ορκωτό εφετείο Κακουργημάτων Θράκης. Σ’ ένα διάλειμμα της δίκης μιλήσαμε μαζί του για το έργο του ιατροδικαστή, για την ανατομία, την έλλειψη πτωμάτων στην χώρα μας για να μελετούν οι φοιτητές, αλλά και τις εισαγωγές που γίνονται για τον σκοπό αυτό. προκειμένου να υποβοηθηθεί το εκπαιδευτικό έργο των φοιτητών της ιατρικής. Το ενδιαφέρον εστιάστηκε σε αυτό που αποκαλύπτει η επιστήμη του αξιοποιώντας μέσα από το εργαστήριό του ευρήματα που οδηγούν στην εξιχνίαση ενός φόνου κι όχι μόνο.Κύριε Ψαρούλη άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου, αυτό αποδεικνύεται από τις εκατοντάδες ή χιλιάδες ιατροδικαστικές έρευνες που έχετε κάνει.
-Αυτό είναι σωστό. Δεν μπορείτε να φανταστείτε σε κάθε περίπτωση πως αντιδρά ο ανθρώπινος οργανισμός. Είναι άγνωστο.
Πολλές φορές τα σενάρια της ζωής διαψεύδουν και τα πιο ευφάνταστα σενάρια του κινηματογράφου…
-Μα για να γράψεις ένα καλό έργο, σίγουρα θα πρέπει να έχεις ζήσει την ζωή εφ’ όλης της ύλης. Εκεί θα βρεις το υλικό για να γράψεις κάτι καλό.
Μιλήστε μας για το σήμερα. Είστε ιατροδικαστής, χειριστήκατε πολύ μεγάλες υποθέσεις και η καθημερινότητα σας είναι να διερευνάτε τον τύπο των ήλων ενός εγκλήματος.
-Αυτό είναι σωστό, οι υποθέσεις «στραβώνουν» γιατί η πρώτη εξέταση, η πρώτη έκθεση που θα γίνει δεν είναι σωστή. Άρα θέλουμε μεγάλη προσοχή του τι θα συναντήσουμε την πρώτη φορά εξετάζοντας την κάθε περίπτωση. Εκεί πρέπει να βλέπουμε όλες τις παραμέτρους και το σπουδαιότερο είναι ότι θα πρέπει να πείσουμε τους συγγενείς γι’ αυτό το οποίο βλέπουμε, γι’ αυτό το οποίο λέμε, ότι είναι το σωστό και με αποδεικτικά στοιχεία. Αν κανείς δουλέψει με αυτό το στυλ, οι υποθέσεις που θα ξεκινήσω αργότερα είναι πολύ λίγες.
Έχουμε και την έρευνα του DNA και η επιστήμη έχει βοηθήσει πάρα πολύ, δεν είναι μόνο τα κλασικά αποτυπώματα…
-Όχι βέβαια, η εξέλιξη της επιστήμης σήμερα είναι φοβερή, την στιγμή που από ένα τσιγάρο που θα καπνίσεις το μισό και το πετάξεις, από εκεί μπορούμε να βγάλουμε το ποιος είσαι, είναι σημαντικό αυτό. Από μια τρίχα μπορούμε να βγάλουμε όχι μόνο το DNA του σώματος, μπορούμε να βγάλουμε αν έχει κάνει χρήση ουσιών, κατάχρηση ουσιών το άτομο αυτό, να βρούμε τα πάντα.
Ποια είναι τα περίεργα περιστατικά που έχετε αντιμετωπίσει στην δουλειά σας, που να βρεθήκατε κι εσείς προ εκπλήξεων;
-Είναι απίθανες συγκυρίες. Αρκετές φορές στο εργαστήριο και με έμπειρα μέλη μας απορούσαμε σε μια περίπτωση πως έγινε έτσι, είναι μια σύμπτωση, ένα τροχαίο ατύχημα π.χ., μια μπάρα στον δρόμο, βρέθηκε στον λαιμό ενός μοτοσικλετιστή σαν γραβάτα… Τέτοιο στρίψιμο από σίδερο δεν μπορούσα να το έχω φανταστεί, όπου ήρθε η πυροσβεστική για να κόψουμε το σίδερο και να ελευθερώσουμε το σώμα του ανθρώπου.
Αυτές είναι οι εύκολες εκδοχές. Εκεί που πρέπει να εξεταστεί και να διερευνηθεί το μυστήριο;
-Οι δύσκολες είναι πάρα πολλές. Θα σας πως μια περίπτωση όπου μια μάνα που δεν ήταν στα καλά της ήταν αυτή που δηλητηρίαζε τα παιδιά μόνη της. Μην ξέροντας εμείς την ιστορία, τα παιδιά τα πήγαν στο νοσοκομείο και σαν νοσοκόμα ποιον θα έβαζες, την μητέρα. Η μητέρα όμως σαν …νοσοκόμα των παιδιών τα δηλητηρίαζε.
Την πρώτη φορά που κατέληξε το πρώτο της παιδί δεν μπορούσαμε να βγάλουμε άκρη τι συνέβη, αλλά για καλή μας τύχη είχαμε κρατήσει ένα όργανο, σε συντηρητικό υγρό. Όταν κατέληξε το δεύτερο παιδί και υποπτευθήκαμε ότι η μητέρα δηλητηρίαζε τα παιδιά, από το συντηρητικό υγρό που είχαμε κρατήσει το όργανο του πρώτου παιδιού, βγάλαμε την διάγνωση κάνοντας συγκρίσεις.
Είναι απίθανες ιστορίες αυτές.
Σας βλέπουμε στα δικαστήρια, καταθέτετε, κρέμονται από τα χείλη σας δικαστές, οικογένειες, αντιμετωπίζετε διλλήματα ως άνθρωπος ότι η αλήθεια καίει και δεν μπορούμε όλοι να την δεχτούμε.
-Εγώ δεν πάω σε δικαστήριο αν μου πούνε τι θα πω. Εκεί που θα πάω, ή θα πάω να βοηθήσω το δικαστήριο ή θα τους πω αυτό που βρήκα. Δεν υπάρχει άλλη περίπτωση να πάω στο δικαστήριο.
Τι θα συμβουλεύατε στους νέους ιατροδικαστές;
-Αυτό που είπα στην αρχή. Η εξέταση που θα πρωτοκάνουν για πρώτη φορά θα πρέπει να είναι ελεγμένη και αν δεν έχουν όλα τα φόντα να το προσέξουν το περιστατικό, δεν έχουν λόγο να μην ρωτήσουν κάποιον μεγαλύτερο. Όλοι δεν τα ξέρουν όλα, μπορούμε να κρατήσουμε υλικό, να ξεψαχνίσουμε την περίπτωση μας στο έπακρο, οπότε και οι συγγενείς να είναι ήσυχοι».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου